In de afgelopen maanden ben ik erg ‘druk’ geweest. Mijn schema liep ongeveer van 09:00 tot 21:00 gedurende 6 van de 7 dagen. Toch, heb ik weinig vooruitgang geboekt. Hoe kan dat?

 

 

Ik had last van veel hoofdpijn, was gespannen en had altijd het gevoel dat ik nog iets te doen had. Toen m’n klachten een hoogtepunt bereikte maakte ik een beslissing, dit kan zo niet langer.

In #tbteerstekwartaal2k18 schreef ik hier al over met de belofte dit artikel te schrijven. Die belofte kom ik nu na.

Het boek Rework door Jason Fried en David Hansson van Basecamp.com deed me herinneren aan wat Tim Ferriss in zijn boek de 4-urige werkweek aan het licht bracht. Deze boeken in combinatie met mijn kennis van de praktijk vormen de basis voor dit artikel.

 

Waarom is druk zijn het nieuwe lui zijn? 

De gedachtegang is simpel, als je altijd ‘druk’ bent, zeg je tegen alles ja en heb je dus geen duidelijke prioriteiten. Op deze manier doe je maar wat en boek je geen vooruitgang.

Dat is de ene kant, de andere kant is omtrent lui zijn. Als je lekker lui bent, voer je niks uit en boek je ook geen vooruitgang met datgene wat echt belangrijk is.

Als je met druk zijn en lui zijn hetzelfde bereikt, zijn ze hetzelfde vanuit functionalistisch perspectief. 10 keer hard werken aan iets onbelangrijks is dan gelijk aan 10 keer werken aan niks.

 

Druk zijn creëert onnodig werk

“We vullen acht uur omdat we acht uur moeten vullen. Als we vijftien uur hadden zouden we vijftien uur vullen”, zegt Tim Ferriss in zijn internationale bestseller een werkweek van 4 uur. 

Het is waar, met een schema van 09:00 tot 21:00 had ik zo veel tijd dat ik het begon op te vullen met onbelangrijke taken. Buiten mijn doelen om nam ik er opeens een extra vak bij. Misschien wel twee.

Ik deed meer en meer en daardoor had ik op een gegeven moment geen tijd meer voor activiteiten die echt prioriteit hebben, zoals deze website. Ironisch niet?

Punt is, zorg niet dat je constant druk bent, dat geeft je alleen maar de illusie van een productief leven.

 

1 hele stoot is beter dan 2 halve

Ik beoefen al sinds m’n vijfde de vechtsport karate. Effectief vechten is een vaardigheid die ik door de jaren op de harde manier heb moeten leren. 2 halve stoten is gewoon de moeite niet waard. Namelijk;

 

• Bij elke aanval loop je het risico op een tegenaanval
• Hoe slechter deze aanval is opgezet, hoe hoger het risico hierop
• Hoe vaker je zo’n aanval uitvoert, hoe hoger het risico hierop

 

En ik heb hierom wel een paar flinke voor m’n neus gehad.

Zo is het in het leven en op het werk ook. De risico’s zijn hetzelfde, je krijgt de klap alleen veel later. Je kunt wel hier en daar wel wat extra halve dingen doen, maar op lange termijn maakt dit je niet effectiever.

Ontwikkel daarom de discipline om één ding gewoon heel goed te doen en zeg nee tegen de rest.

 

Ontspanning dwingt tot keuzes maken

Eerder in dit artikel schreef ik de beslissing te hebben gemaakt dat het zo niet langer kan. Dit is wat ik deed om druk zijn af te zweren:

 

• Ik stuurde een mail naar de docenten van twee extra vakken om te melden dat ik er niet meer mee doorging.
• Ik zorgde ervoor dat ik naast m’n studie geen werk in de vorm van arbeid meer had.
• Indien nodig, werk ik nu alleen doordeweeks aan taken (vooral studie) tussen 09:00-17:00.

 

Oftewel, ‘ontspanning’ kreeg mijn nummer één prioriteit. Dat heeft zo z’n voordelen.

Ik moet keuzes maken, ik kan niet alles afkrijgen op een dag, en dat is maar goed ook. Zo dwing ik mezelf om alleen die taken te doen die van het grootste belang zijn.

Daarnaast heb ik meer energie als ik bezig ben met taken omdat ik ontspan. Ook al kun je ontspanning opgeven voor de korte winst in tijd, dan is dat nog vele malen minder effectief op de lange termijn.

 

Geef kans een kans

Mijn meest creatieve ideeën heb ik bedacht op ongeplande momenten. Onder de douche, in een gesprek met een vriend of tijdens een moment van verveling.

Zo had ik laatst een gesprek met een vriendin van mij over de kunst van het niks doen en daarbij de focus op het nu. Dat inzicht hielp me weer met andere dingen waar ik mee worstelde.

Niet alle gesprekken lopen zo, maar die paar die wel zo gaan zijn het dubbel en dwars waard. Punt is, druk zijn biedt weinig ruimte om een spontaan gesprek te hebben of je even te vervelen. Dan loop je zulke inzichten mis en dat is zonde.

Laat wat ruimte vrij in je agenda, zeg eens ja tegen iets spontaans terwijl je ‘eigenlijk druk bent’. Het levert je naast ontspanning vast ook wat nuttigs op.

 

Je bent waarschijnlijk niet Elon Musk

Het is onverstandig om 100 uur te gaan werken omdat men zegt dat het de formule voor succes is. Er is vaak helemaal geen 100 uur aan werk. Nou ja, misschien is er wel 100 uur aan werk, maar niet 100 uur aan belangrijk werk.

En 100 uur werken aan iets onbelangrijks betekent nog steeds een vooruitgang van nul. Het betekent slechts druk zijn.

Dan zijn er mensen zoals Elon Musk waarvan ik geloof dat ze 100 uur per week kunnen besteden aan belangrijke problemen. Maar ik geloof dat, dat voor de meeste mensen gewoon niet het geval is.

Daarbij betekent 100 uur per week werken ook dat je een heleboel andere dingen moet opgeven omdat je er simpelweg de tijd niet voor hebt.

Zelf heb ik geleerd dat het een stomme keuze is om je vrienden/familie/partner te verwaarlozen om doelen te behalen. Op de lange termijn is het doel niet belangrijk genoeg om op te wegen tegen het geluk dat je naasten je brengen.

Er is ook een reden waarom er maar zo weinig zijn die het zo ver schoppen, met Elon Musk als voorbeeld. Je geeft er veel voor op. Denk daarom goed na of het loont om zo veel te werken.

 

Hoe de belangrijke dingen te doen

In het kort, zet prioriteiten en doe alleen dat wat aansluit op die prioriteiten. Op die manier vermijdt je druk zijn.

Elke maandagochtend stel ik weekdoelen op die gebaseerd zijn op mijn jaardoelen. Daarnaast maak ik elke ochtend een lijst met activiteiten die bijdragen aan het behalen van mijn doelen. Ik maak een schatting om ongeveer rond 5/6 klaar te zijn.

Als ik om 6 nog niet klaar ben, stop ik. Als alles al gedaan is voor 5/6 is, stop ik. Done = done.

Verder gebruik ik geen sorteersysteem. Ik werk de lijst af van boven naar beneden waarbij ik de belangrijkste taken bovenaan zet. Verder split ik alles zo veel mogelijk op in kleine taken van ongeveer een uur.

Wat voor mij essentieel is, is dat ik altijd en overal mijn lijst zie. Ik wil bijvoorbeeld niet eerst een boekje moeten openen om te kijken wat ik ga doen op een dag.

Omdat ik ook vaak locatie onafhankelijk werk, heb ik geen geschreven lijst. Ik gebruik Trello en heb Chrome zo ingesteld dat elke keer als ik het opstart het gelijk naar Trello gaat. Zo is het eerste wat ik zie altijd mijn lijst.

Als laatste, ik maak geen lijst als ik het aantal taken kan onthouden en ik maak er nooit een in het weekend. In de praktijk maar ik geen lijst als ik minder dan 4 taken heb.

Om ervoor te zorgen dat ik het bovenstaande ook daadwerkelijk doe, heb ik elke maandagochtend een accountability call met Gilbert, een vriend van mij. Daarnaast bellen we elke doordeweekse ochtend om kort te reflecteren op de dag ervoor en aan elkaar te vertellen wat we die dag gaan doen.

Wil je zien hoe ik dit op wekelijkse basis doe? Bekijk dan mijn ‘live’ Trello bord.